Scene I

Quraish

Mede door de felle kleurcombinaties in het aan een droomvoorstelling grenzende werk van Quraish, worden we meegevoerd in een opwindende wereld, een geheim universum, vol mystieke klanken onttrokken aan de culturele geschiedenis van Irak, waar de schilder in 1966 werd geboren. Zijn inspiratie haalt Quraish uit de mozanekdecoraties in de vijfduizend jaar oude tempels van Babylon, toen het centrum van Mesopotamid. Quraish speelt met de aloude motieven en geeft ze nieuw leven. Volgens de kunstenaar zijn de oude mythen die al duizenden jaren van generatie op generatie worden doorgegeven nog steeds springlevend. Hij vertaalt ze naar zijn eigen, modern abstracte stijl. “Ik vind de primitieve wereld veel interessanter dan onze wereld,” aldus Quraish. “Dit inspireert me om op zoek te gaan naar het werk van primitieve voorouders.” Zijn werk laat duidelijk blijken dat hij daarmee ook doelt op Afrikaanse voorouders, gezien de invloeden in zijn werk van Afrikaanse houtsnijkunst als maskers, decoraties en symbolen. Symbolen die hem sterk doen denken aan de antieke Mesopotamische visuele fragmenten in zijn vaderland, waarmee hij een podtisch abstractie van niveau credert. Om het resultaat te krijgen wat hij voor ogen heeft, gebruikt Quraish naast een verfijnde techniek verschillende materialen, zoals metaal, hout, papier en lijm, waarna hij het schilderij afmaakt met olie- of acrylverf en soms zelfs roest om de juiste kleur te verkrijgen. Voor meer antieke en transparante kleuren kiest hij voor waterverf. Kort na het afronden van zijn studie aan de Academie van de Schone Kunsten te Bagdad in 1994, zag Quraish zich genoodzaakt zijn vaderland te verlaten. Zijn eerste expositie had Quraish al in 1992, in Spanje, daarna volgden tentoonstellingen in Irak, Tunesid, Nederland, Frankrijk en Duitsland.