Portokali

Jos Verwiel

Jos Verwiel (Vught, 29 september 1954) studeerde van 1973 tot 1979 aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg en de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in ?s Hertogenbosch. Hij werkte als docent bij de Tilburgse Kunststichting, de Academie voor Industridle Vormgeving in Eindhoven, het Centrum voor Kunstzinnige Vorming in Veghel en de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Als kunstenaar ontving Verwiel diverse werkbeurzen van het Nederlands Ministerie van Cultuur en Welzijn en heeft hij veelvuldig gedxposeerd. Binnen de Nederlandse schildertraditie neemt het werk van Jos Verwiel een wel zeer bijzondere plaats in. Geen vergelijking is mogelijk met het werk van andere hedendaagse beeldende kunstenaars. Misschien vinden wij hiervoor een verklaring in zijn achtergrond: hij begon zijn carriFre in de kunsten als beeldhouwer. Hij heeft dus veel ervaring met de complexiteit van een ruimtelijke vorm en van vele typische ambachtelijke technieken. Dit vinden we terug in de opbouw van zijn schilderijen. Ondanks de beperking van het platte vlak is Verwiel in staat binnen die millimeters diepte een complexe wereld te scheppen die niet alleen virtuoos is qua kleur maar vooral ook qua vorm. Deze bijzondere schilder werkte de laatste 15 jaar in Griekenland aan de kust van de Egeische Zee waar een grote collectie schilderijen tot stand kwam en die hun weg vonden naar galeries, niet alleen in Nederland maar ook elders in Europa en Amerika. Op dit moment werkt Verwiel in een grote bedrijfsruimte aan de Nederlandse kust net onder Rotterdam. Natuurlijk blijft die Mediterrane invloed te zien in het nieuwste werk dat nu groter wordt, zowel qua formaat als ook qua gebaar. Hij constateert eenzelfde schittering en helderheid hier aan de Noordzee als dat zo brutale licht in Griekenland. Dit licht is zeker de belangrijke factor voor zijn werk waarin hij steeds experimenteert met kleurcontrast en met de gelaagdheid van kleuren. In de monumentale doeken van Verwiel liggen in de transparante lagen verf vele afbeeldingen verborgen en als een archeoloog graaft en begraaft deze schilder gevonden materialen. De collage techniek biedt hier de ruimte aan deze constructivist die zijn schilderijen als object benadert, als moderne iconen waar de zwaartekracht bepalend blijkt voor de compositie. Als een groot meubel of als een gebouwde stapeling met architectonische ornamenten strekt de compositie zich uit over de forse doeken. Sporen van reclame en flarden van een commercieel glossy milieu of van technische tekeningen en oude documenten lichten op onder glasheldere bijna fluorescerende kleurvlakken. Je herkent stukken zeildoek en patronen van antiek behang of afdrukken van oude sjablonen. Zijn speurtochten op de markten van Athene, Istanbul en New Delhi leveren hem dit grote beeldenarchief. Soms ontstaan vanuit deze originele werken kleine series grafiek met dezelfde intensiteit en soms zelfs met hetzelfde grillige oppervlak. In India werkt hij regelmatig met vakmensen vanuit een rijke traditie aan deze meesterwerken op handgeschept papier. Dit soort uitstapjes inspireren hem zeker voor als hij weer in de beslotenheid van zijn eigen Nederlandse atelier werkt aan opdrachten van zijn agent, galeries en verzamelaars die Verwiel?s ontwikkelingen graag in de gaten houden.